verplichten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verplichten. By surface analysis, ver- +‎ plichten and plicht +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈplɪxtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧plich‧ten
  • Rhymes: -ɪxtən

Verb

verplichten

  1. (transitive) to oblige, compel, force
    De wet verplicht ons om belasting te betalen. ― The law obliges us to pay taxes.
    De leraar verplichtte de studenten om het boek te lezen. ― The teacher compelled the students to read the book.
    Ze werd verplicht om een verklaring af te leggen. ― She was forced to give a statement.
  2. (reflexive) to affiliate, to unite

Conjugation

Conjugation of verplichten (weak, prefixed)
infinitive verplichten
past singular verplichtte
past participle verplicht
infinitive verplichten
gerund verplichten n
present tense past tense
1st person singular verplicht verplichtte
2nd person sing. (jij) verplicht verplichtte
2nd person sing. (u) verplicht verplichtte
2nd person sing. (gij) verplicht verplichtte
3rd person singular verplicht verplichtte
plural verplichten verplichtten
subjunctive sing.1 verplichte verplichtte
subjunctive plur.1 verplichten verplichtten
imperative sing. verplicht
imperative plur.1 verplicht
participles verplichtend verplicht
1) Archaic.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: verpligt
  • Sranan Tongo: fruprekti
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.