verschroeien

Dutch

Etymology

From ver- +‎ schroeien.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈsxrui̯ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ui̯ən
  • Hyphenation: ver‧schroe‧ien

Verb

verschroeien

  1. (transitive) to scorch (to wither, parch, or destroy something by heat or fire)
    Synonym: verzengen

Conjugation

Conjugation of verschroeien (weak, prefixed)
infinitive verschroeien
past singular verschroeide
past participle verschroeid
infinitive verschroeien
gerund verschroeien n
present tense past tense
1st person singular verschroei verschroeide
2nd person sing. (jij) verschroeit, verschroei2 verschroeide
2nd person sing. (u) verschroeit verschroeide
2nd person sing. (gij) verschroeit verschroeide
3rd person singular verschroeit verschroeide
plural verschroeien verschroeiden
subjunctive sing.1 verschroeie verschroeide
subjunctive plur.1 verschroeien verschroeiden
imperative sing. verschroei
imperative plur.1 verschroeit
participles verschroeiend verschroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.