verslaan

From Dutch verslaan.

• IPA^(key): /fərˈslɑːn/

verslaan (present verslaan, present participle verslaande, past participle verslaan)

1. to defeat

From Middle Dutch verslaen. Equivalent to ver- +‎ slaan.

• IPA^(key): /vərˈslaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧slaan
• Rhymes: -aːn

verslaan

1. (transitive) to defeat
   • 2014, Robert Hughes, De zeven levens van Rome: een cultuurgeschiedenis van de Eeuwige Stad:

     Zijn broer Hasdrubal trok met een leger naar Italië om Hannibal versterking te bieden, maar faalde, en in 207 v. Chr. versloeg een Romeins leger hem bij de rivier de Metaurus.

     His brother Hasdrubal moved with an army to Italy to offer reinforcements to Hannibal, but failed, and in 207 BC a Roman army defeated him at the river Metaurus.

   Het team wist hun tegenstanders te verslaan in de finale. ― The team managed to defeat their opponents in the final.

2. (transitive) to report on, cover
   • 2013, Richard Moore, Dopingkanonnen op de 100 meter:

     Dit was precies het soort verhaal dat hij in Seoel wilde verslaan. Het was een relatief nieuw fenomeen om het nieuws áchter de sport te verslaan en dat was ontstaan door het besef dat sport niet alleen een kwestie was van plezier en spelen.

     This was exactly the kind of story that he wanted to report in Seoul. It was a relatively new phenomenon to report on the news behind sports and that had arisen by the realisation that sports was not just a matter of entertainment and playing.

   De journalist ging ter plaatse om live te verslaan wat er gebeurde. ― The journalist went to the scene to report on what was happening live.

   Hij verslaat alle belangrijke gebeurtenissen in zijn dagboek. ― He reports on all the important events in his diary.

   De verslaggever zal de wedstrijd vanavond op televisie verslaan ― The reporter will cover the match on television tonight.

3. (transitive, dated, dialectal) to destroy, to fell
4. (transitive, dated, dialectal) to beat to death; to kill

• Afrikaans: verslaan