vertalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vertalen (“to express, to respond”). Equivalent to ver- +‎ talen.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈtaː.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧ta‧len
  • Rhymes: -aːlən

Verb

vertalen

  1. (transitive, intransitive) to translate

Conjugation

Conjugation of vertalen (weak, prefixed)
infinitive vertalen
past singular vertaalde
past participle vertaald
infinitive vertalen
gerund vertalen n
present tense past tense
1st person singular vertaal vertaalde
2nd person sing. (jij) vertaalt, vertaal2 vertaalde
2nd person sing. (u) vertaalt vertaalde
2nd person sing. (gij) vertaalt vertaalde
3rd person singular vertaalt vertaalde
plural vertalen vertaalden
subjunctive sing.1 vertale vertaalde
subjunctive plur.1 vertalen vertaalden
imperative sing. vertaal
imperative plur.1 vertaalt
participles vertalend vertaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: vertaal
  • Javanese: ꦥꦼꦂꦠꦭ꧀ (pertal)

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.