vertekenen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ tekenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈteːkənə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧te‧ke‧nen

Verb

vertekenen

  1. to distort
    Systematische fouten vertekenen de resultaten. ― Systematic mistakes distort the results.

Conjugation

Conjugation of vertekenen (weak, prefixed)
infinitive vertekenen
past singular vertekende
past participle vertekend
infinitive vertekenen
gerund vertekenen n
present tense past tense
1st person singular verteken vertekende
2nd person sing. (jij) vertekent, verteken2 vertekende
2nd person sing. (u) vertekent vertekende
2nd person sing. (gij) vertekent vertekende
3rd person singular vertekent vertekende
plural vertekenen vertekenden
subjunctive sing.1 vertekene vertekende
subjunctive plur.1 vertekenen vertekenden
imperative sing. verteken
imperative plur.1 vertekent
participles vertekenend vertekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • vertekening
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.