vertiginosus

Latin

Etymology

Derived from vertīgō (oblique stem vertīgin-) +‎ -ōsus (-ous).

Pronunciation

Adjective

vertīginōsus (feminine vertīginōsa, neuter vertīginōsum); first/second-declension adjective

  1. Suffering from vertigo or giddiness.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vertīginōsus vertīginōsa vertīginōsum vertīginōsī vertīginōsae vertīginōsa
genitive vertīginōsī vertīginōsae vertīginōsī vertīginōsōrum vertīginōsārum vertīginōsōrum
dative vertīginōsō vertīginōsae vertīginōsō vertīginōsīs
accusative vertīginōsum vertīginōsam vertīginōsum vertīginōsōs vertīginōsās vertīginōsa
ablative vertīginōsō vertīginōsā vertīginōsō vertīginōsīs
vocative vertīginōse vertīginōsa vertīginōsum vertīginōsī vertīginōsae vertīginōsa

Descendants

  • English: vertiginous
  • French: vertigineux
  • Italian: vertiginoso
  • Portuguese: vertiginoso
  • Spanish: vertiginoso

Noun

vertīginōsus m (genitive vertīginōsī); second declension

  1. One who suffers from vertigo or giddiness.

Declension

Second-declension noun.

References