vervolledigen

Dutch

Etymology

From volledig +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vervolledigen

  1. (transitive) to complete (something)

Conjugation

Conjugation of vervolledigen (weak, prefixed)
infinitive vervolledigen
past singular vervolledigde
past participle vervolledigd
infinitive vervolledigen
gerund vervolledigen n
present tense past tense
1st person singular vervolledig vervolledigde
2nd person sing. (jij) vervolledigt, vervolledig2 vervolledigde
2nd person sing. (u) vervolledigt vervolledigde
2nd person sing. (gij) vervolledigt vervolledigde
3rd person singular vervolledigt vervolledigde
plural vervolledigen vervolledigden
subjunctive sing.1 vervolledige vervolledigde
subjunctive plur.1 vervolledigen vervolledigden
imperative sing. vervolledig
imperative plur.1 vervolledigt
participles vervolledigend vervolledigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.