verwijzen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ wijzen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛi̯zən

Verb

verwijzen

  1. to refer (to)
    Synonym: refereren

Conjugation

Conjugation of verwijzen (strong class 1, prefixed)
infinitive verwijzen
past singular verwees
past participle verwezen
infinitive verwijzen
gerund verwijzen n
present tense past tense
1st person singular verwijs verwees
2nd person sing. (jij) verwijst, verwijs2 verwees
2nd person sing. (u) verwijst verwees
2nd person sing. (gij) verwijst verweest
3rd person singular verwijst verwees
plural verwijzen verwezen
subjunctive sing.1 verwijze verweze
subjunctive plur.1 verwijzen verwezen
imperative sing. verwijs
imperative plur.1 verwijst
participles verwijzend verwezen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: verwys

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.