vetr
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *wintruz by nasal assimilation. See vintr for more.
Noun
vetr m (Old West Norse)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vetr | vetrinn | vetr | vetrnir |
| accusative | vetr | vetrinn | vetr | vetrna |
| dative | vetri | vetrinum | vetrum | vetrunum |
| genitive | vetrar | vetrarins | vetra | vetranna |
Derived terms
Descendants
- Icelandic: vetur
- Faroese: vetur
- Norwegian Nynorsk: vetter; (dialectal) vetr, vøtur
- Elfdalian: witter
- Old Swedish: vitter, vætter ?
- Gutnish: vittur ?
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “vetr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive