vicarialis
Latin
Etymology
From vicārius (“vicar”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪ.kaː.riˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vi.ka.riˈaː.lis]
Adjective
vicāriālis (neuter vicāriāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | vicāriālis | vicāriāle | vicāriālēs | vicāriālia | |
| genitive | vicāriālis | vicāriālium | |||
| dative | vicāriālī | vicāriālibus | |||
| accusative | vicāriālem | vicāriāle | vicāriālēs vicāriālīs |
vicāriālia | |
| ablative | vicāriālī | vicāriālibus | |||
| vocative | vicāriālis | vicāriāle | vicāriālēs | vicāriālia | |