vicariatus
Latin
Etymology
From vicārius (“vicar”) + -ātus (abstract noun).
Noun
vicāriātus m (genitive vicāriātūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vicāriātus | vicāriātūs |
| genitive | vicāriātūs | vicāriātuum |
| dative | vicāriātuī | vicāriātibus |
| accusative | vicāriātum | vicāriātūs |
| ablative | vicāriātū | vicāriātibus |
| vocative | vicāriātus | vicāriātūs |