viljasarka
Ingrian
Etymology
From vilja (“grain”) + sarka (“strip”).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈʋiljɑˌsɑrkɑ/, [ˈʋilʲːəˌs̠ɑrk]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈʋiljɑˌsɑrkɑ/, [ˈʋilʲjɑˌʒ̥ɑrɡ̊ɑ]
- Rhymes: -ɑrk, -ɑrkɑ
- Hyphenation: vil‧ja‧sar‧ka
Noun
viljasarka
Declension
| Declension of viljasarka (type 3/kana, k- gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | viljasarka | viljasarat |
| genitive | viljasaran | viljasarkoin |
| partitive | viljasarkaa | viljasarkoja |
| illative | viljasarkaa | viljasarkoi |
| inessive | viljasaras | viljasarois |
| elative | viljasarast | viljasaroist |
| allative | viljasaralle | viljasaroille |
| adessive | viljasaral | viljasaroil |
| ablative | viljasaralt | viljasaroilt |
| translative | viljasaraks | viljasaroiks |
| essive | viljasarkanna, viljasarkaan | viljasarkoinna, viljasarkoin |
| exessive1) | viljasarkant | viljasarkoint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 667