vinculatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of vinculō
Participle
vinculātus (feminine vinculāta, neuter vinculātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vinculātus | vinculāta | vinculātum | vinculātī | vinculātae | vinculāta | |
| genitive | vinculātī | vinculātae | vinculātī | vinculātōrum | vinculātārum | vinculātōrum | |
| dative | vinculātō | vinculātae | vinculātō | vinculātīs | |||
| accusative | vinculātum | vinculātam | vinculātum | vinculātōs | vinculātās | vinculāta | |
| ablative | vinculātō | vinculātā | vinculātō | vinculātīs | |||
| vocative | vinculāte | vinculāta | vinculātum | vinculātī | vinculātae | vinculāta | |