Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *windaz, whence also Old Saxon and Old English wind, Old High German wint, Gothic 𐍅𐌹𐌽𐌳𐍃 (winds). Ultimately from Proto-Indo-European *h₂wéh₁n̥ts (“blowing”), present participle of *h₂weh₁- (“to blow”).
Noun
vindr m
- wind
Declension
Declension of vindr (strong a-stem)
masculine
|
singular
|
plural
|
indefinite
|
definite
|
indefinite
|
definite
|
nominative
|
vindr
|
vindrinn
|
vindar
|
vindarnir
|
accusative
|
vind
|
vindinn
|
vinda
|
vindana
|
dative
|
vindi
|
vindinum
|
vindum
|
vindunum
|
genitive
|
vinds
|
vindsins
|
vinda
|
vindanna
|
Derived terms
Descendants
Etymology 2
Related to the verb vinda (“to twist”).
Adjective
vindr (feminine vind, neuter vint)
- awry
Declension
Strong declension of vindr
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindr
|
vind
|
vint
|
accusative
|
vindan
|
vinda
|
vint
|
dative
|
vindum
|
vindri
|
vindu
|
genitive
|
vinds
|
vindrar
|
vinds
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindir
|
vindar
|
vind
|
accusative
|
vinda
|
vindar
|
vind
|
dative
|
vindum
|
vindum
|
vindum
|
genitive
|
vindra
|
vindra
|
vindra
|
Declension of comparative of vindr
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindari
|
vindari
|
vindara
|
accusative
|
vindara
|
vindari
|
vindara
|
dative
|
vindara
|
vindari
|
vindara
|
genitive
|
vindara
|
vindari
|
vindara
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindari
|
vindari
|
vindari
|
accusative
|
vindari
|
vindari
|
vindari
|
dative
|
vindurum
|
vindurum
|
vindurum
|
genitive
|
vindari
|
vindari
|
vindari
|
Strong declension of superlative of vindr
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindastr
|
vindust
|
vindast
|
accusative
|
vindastan
|
vindasta
|
vindast
|
dative
|
vindustum
|
vindastri
|
vindustu
|
genitive
|
vindasts
|
vindastrar
|
vindasts
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindastir
|
vindastar
|
vindust
|
accusative
|
vindasta
|
vindastar
|
vindust
|
dative
|
vindustum
|
vindustum
|
vindustum
|
genitive
|
vindastra
|
vindastra
|
vindastra
|
Weak declension of superlative of vindr
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindasti
|
vindasta
|
vindasta
|
accusative
|
vindasta
|
vindustu
|
vindasta
|
dative
|
vindasta
|
vindustu
|
vindasta
|
genitive
|
vindasta
|
vindustu
|
vindasta
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
vindustu
|
vindustu
|
vindustu
|
accusative
|
vindustu
|
vindustu
|
vindustu
|
dative
|
vindustum
|
vindustum
|
vindustum
|
genitive
|
vindustu
|
vindustu
|
vindustu
|
Descendants
Etymology 3
Verb
vindr
- second/third-person singular present indicative active of vinda
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “vindr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive