vindur
Faroese
Etymology
From Old Norse vindr, from Proto-Germanic *windaz, from Proto-Indo-European *h₂wéh₁n̥ts (“blowing”), present participle of *h₂weh₁- (“to blow”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪntʊɹ/
- Rhymes: -ɪntʊɹ
Noun
vindur m (genitive singular vinds, plural vindar)
Declension
| m6 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vindur | vindurin | vindar | vindarnir |
| accusative | vind | vindin | vindar | vindarnar |
| dative | vindi | vindinum | vindum | vindunum |
| genitive | vinds | vindsins | vinda | vindanna |
Derived terms
- kastivindur
- strúkur í vindi
- vindeyga
- vindferð
- vindmylla
- vindorka
- vindstyrki
- vindætt
Related terms
Further reading
- "vindur" at Sprotin.fo
Icelandic
Etymology
From Old Norse vindr, from Proto-Germanic *windaz, from Proto-Indo-European *h₂wéh₁n̥ts (“blowing”), present participle of *h₂weh₁- (“to blow”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪntʏr/
- Rhymes: -ɪntʏr
Noun
vindur m (genitive singular vinds or (rare) vindar, nominative plural vindar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vindur | vindurinn | vindar | vindarnir |
| accusative | vind | vindinn | vinda | vindana |
| dative | vindi | vindinum | vindum | vindunum |
| genitive | vinds, vindar1 | vindsins, vindarins1 | vinda | vindanna |
1Rare.