vittne
Swedish
Etymology
From Old Swedish vitne, from Old Norse vitni, from Proto-Germanic *witniją.
Noun
vittne n
- a witness
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | vittne | vittnes |
| definite | vittnet | vittnets | |
| plural | indefinite | vittnen | vittnens |
| definite | vittnena | vittnenas |
Derived terms
- blodsvittne
- bröllopsvittne
- expertvittne
- huvudvittne
- Jehovas vittne
- karaktärsvittne
- kronvittne
- medborgarvittne
- nyckelvittne
- sanningsvittne
- stjärnvittne
- testamentsvittne
- tidsvittne
- trosvittne
- vittnesberättelse
- vittnesbås
- vittnesbörd
- vittnesmål
- vittnespsykologi
- vittnesskydd
- vittnesutsaga
- åklagarvittne
- ögonvittne
- öronvittne