vluchtig

Dutch

Etymology

From vluchten (“to flee, escape”) +‎ -ig (“-y”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

vluchtig (comparative vluchtiger, superlative vluchtigst)

  1. volatile (evaporating readily)
    Vluchtige stoffen die aan de lucht worden blootgesteld verdampen snel.
    Volatile substances that are exposed to air evaporate quickly.
  2. superficial (shallow, not thorough)
    Een vluchtig onderzoek van het vliegtuig bracht geen defect aan het licht.
    A superficial examination of the aircraft did not reveal a defect.
  3. fleeting
    Geluk duurt maar een vluchtig ogenblik.
    Happiness lasts for only a fleeting moment.

Declension

Declension of vluchtig
uninflected vluchtig
inflected vluchtige
comparative vluchtiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial vluchtig vluchtiger het vluchtigst
het vluchtigste
indefinite m./f. sing. vluchtige vluchtigere vluchtigste
n. sing. vluchtig vluchtiger vluchtigste
plural vluchtige vluchtigere vluchtigste
definite vluchtige vluchtigere vluchtigste
partitive vluchtigs vluchtigers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.