vluchten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vluchten. Equivalent to vlucht +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ʏxtən

Verb

vluchten

  1. to flee

Conjugation

Conjugation of vluchten (weak)
infinitive vluchten
past singular vluchtte
past participle gevlucht
infinitive vluchten
gerund vluchten n
present tense past tense
1st person singular vlucht vluchtte
2nd person sing. (jij) vlucht vluchtte
2nd person sing. (u) vlucht vluchtte
2nd person sing. (gij) vlucht vluchtte
3rd person singular vlucht vluchtte
plural vluchten vluchtten
subjunctive sing.1 vluchte vluchtte
subjunctive plur.1 vluchten vluchtten
imperative sing. vlucht
imperative plur.1 vlucht
participles vluchtend gevlucht
1) Archaic.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: vlug
  • Negerhollands: vlucht, vlygt

Middle Dutch

Etymology

From vlucht +‎ -en.

Verb

vluchten

  1. to bring to a safe place
  2. to hide, to conceal
  3. to flee, to hide oneself

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.