ontvluchten

Dutch

Etymology

From ont- +‎ vluchten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈvlʏx.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ʏxtən

Verb

ontvluchten

  1. to flee

Conjugation

Conjugation of ontvluchten (weak, prefixed)
infinitive ontvluchten
past singular ontvluchtte
past participle ontvlucht
infinitive ontvluchten
gerund ontvluchten n
present tense past tense
1st person singular ontvlucht ontvluchtte
2nd person sing. (jij) ontvlucht ontvluchtte
2nd person sing. (u) ontvlucht ontvluchtte
2nd person sing. (gij) ontvlucht ontvluchtte
3rd person singular ontvlucht ontvluchtte
plural ontvluchten ontvluchtten
subjunctive sing.1 ontvluchte ontvluchtte
subjunctive plur.1 ontvluchten ontvluchtten
imperative sing. ontvlucht
imperative plur.1 ontvlucht
participles ontvluchtend ontvlucht
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.