voorliegen

Dutch

Etymology

From voor +‎ liegen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrˌli.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: voor‧lie‧gen

Verb

voorliegen

  1. (transitive) to lie to, to tell a lie to someone

Conjugation

Conjugation of voorliegen (strong class 2a, separable)
infinitive voorliegen
past singular loog voor
past participle voorgelogen
infinitive voorliegen
gerund voorliegen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lieg voor loog voor voorlieg voorloog
2nd person sing. (jij) liegt voor, lieg voor2 loog voor voorliegt voorloog
2nd person sing. (u) liegt voor loog voor voorliegt voorloog
2nd person sing. (gij) liegt voor loogt voor voorliegt voorloogt
3rd person singular liegt voor loog voor voorliegt voorloog
plural liegen voor logen voor voorliegen voorlogen
subjunctive sing.1 liege voor loge voor voorliege voorloge
subjunctive plur.1 liegen voor logen voor voorliegen voorlogen
imperative sing. lieg voor
imperative plur.1 liegt voor
participles voorliegend voorgelogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.