voortlopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vortlôpen. Equivalent to voort (“forward”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrtˌloːpə(n)/
  • Hyphenation: voort‧lo‧pen

Verb

voortlopen

  1. (intransitive) to walk forward
  2. (intransitive) to continue walking

Conjugation

Conjugation of voortlopen (strong class 7, separable)
infinitive voortlopen
past singular liep voort
past participle voortgelopen
infinitive voortlopen
gerund voortlopen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular loop voort liep voort voortloop voortliep
2nd person sing. (jij) loopt voort, loop voort2 liep voort voortloopt voortliep
2nd person sing. (u) loopt voort liep voort voortloopt voortliep
2nd person sing. (gij) loopt voort liept voort voortloopt voortliept
3rd person singular loopt voort liep voort voortloopt voortliep
plural lopen voort liepen voort voortlopen voortliepen
subjunctive sing.1 lope voort liepe voort voortlope voortliepe
subjunctive plur.1 lopen voort liepen voort voortlopen voortliepen
imperative sing. loop voort
imperative plur.1 loopt voort
participles voortlopend voortgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.