voorzijn

Dutch

Etymology

From voor +‎ zijn.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrˌzɛi̯n/
  • Hyphenation: voor‧zijn

Verb

voorzijn

  1. (transitive) to precede, to get to a place before (someone else)

Conjugation

Conjugation of voorzijn (irregular, suppletive, separable)
infinitive voorzijn
past singular was voor
past participle voorgeweest
infinitive voorzijn
gerund voorzijn n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ben voor was voor voorben voorwas
2nd person sing. (jij) bent voor, ben voor2 was voor voorbent voorwas
2nd person sing. (u) bent voor, is voor was voor voorbent, vooris voorwas
2nd person sing. (gij) zijt voor waart voor voorzijt voorwaart
3rd person singular is voor was voor vooris voorwas
plural zijn voor waren voor voorzijn voorwaren
subjunctive sing.1 zij voor ware voor voorzij voorware
subjunctive plur.1 zijn voor waren voor voorzijn voorwaren
imperative sing. wees voor, ben voor
imperative plur.1 weest voor, zijt voor
participles voorzijnd voorgeweest
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.