voorzitten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch voresitten. Equivalent to voor +‎ zitten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrˌzɪ.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: voor‧zit‧ten

Verb

voorzitten

  1. (transitive, intransitive) to preside, to lead a gathering

Conjugation

Conjugation of voorzitten (strong class 5, separable)
infinitive voorzitten
past singular zat voor
past participle voorgezeten
infinitive voorzitten
gerund voorzitten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zit voor zat voor voorzit voorzat
2nd person sing. (jij) zit voor zat voor voorzit voorzat
2nd person sing. (u) zit voor zat voor voorzit voorzat
2nd person sing. (gij) zit voor zat voor voorzit voorzat
3rd person singular zit voor zat voor voorzit voorzat
plural zitten voor zaten voor voorzitten voorzaten
subjunctive sing.1 zitte voor zate voor voorzitte voorzate
subjunctive plur.1 zitten voor zaten voor voorzitten voorzaten
imperative sing. zit voor
imperative plur.1 zit voor
participles voorzittend voorgezeten
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.