vulgatrix
Latin
Etymology
From vulgō, vulgātum (“to make known, public”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wʊɫˈɡaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vulˈɡaː.t̪riks]
Noun
vulgātrīx f (genitive vulgātrīcis, masculine vulgātor); third declension
- female divulger; woman who divulges, makes known, publicizes
- Julia Balbilla vulgatrix multarum fabularum quae loquuntur eius peregrationes in Aegypto cum Hadriano Imperatore
- Julia Balbilla is the divulger of many tales which recount her travels in Egypt with Emperor Hadrian.
- 1570, Bernhard Moller, Rhenus et eius descriptio elegans, a primis fontibus usque ad oceanum Germanicum ubi vrbes, castra, & pagi adiacentes, item flumina & riuuli in hunc influentes, & ſi quid praetereà memorabile occurrat plenissimè carmine elegiaco depingitur[1] (quotation in Latin; overall work in Latin), page 127:
- Cenſuit indignum vulgatrix nomine Fama Cuius ab ingenio crimen & ira venit.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vulgātrīx | vulgātrīcēs |
| genitive | vulgātrīcis | vulgātrīcum |
| dative | vulgātrīcī | vulgātrīcibus |
| accusative | vulgātrīcem | vulgātrīcēs |
| ablative | vulgātrīce | vulgātrīcibus |
| vocative | vulgātrīx | vulgātrīcēs |