włóczęga

See also: włóczęgą

Polish

Etymology

From włóczyć +‎ -ęga.

Pronunciation

  • IPA(key): /vwuˈt͡ʂɛŋ.ɡa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛŋɡa
  • Syllabification: włó‧czę‧ga

Noun

włóczęga m pers

  1. vagrant, vagabond
    Synonyms: see Thesaurus:włóczęga

Declension

Declension of włóczęga
singular plural
nominative włóczęga włóczędzy/włóczęgi (deprecative)
genitive włóczęgi włóczęgów
dative włóczędze włóczęgom
accusative włóczęgę włóczęgów
instrumental włóczęgą włóczęgami
locative włóczędze włóczęgach
vocative włóczęgo włóczędzy

Noun

włóczęga f

  1. roaming (instance of wandering)
    Synonyms: błąkanina, tułaczka

Declension

Declension of włóczęga
singular plural
nominative włóczęga włóczęgi
genitive włóczęgi włóczęg
dative włóczędze włóczęgom
accusative włóczęgę włóczęgi
instrumental włóczęgą włóczęgami
locative włóczędze włóczęgach
vocative włóczęgo włóczęgi

Further reading

  • włóczęga in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • włóczęga in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.