władca

Polish

Etymology

From władać +‎ -ca.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvwat.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -att͡sa
  • Syllabification: wład‧ca

Noun

władca m pers (female equivalent władczyni)

  1. ruler (person who rules)

Declension

Declension of władca
singular plural
nominative władca władcy
genitive władcy władców
dative władcy władcom
accusative władcę władców
instrumental władcą władcami
locative władcy władcach
vocative władco władcy

Further reading

  • władca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • władca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.