waarmaken

Dutch

Etymology

From waar (“true”) +‎ maken (“to make”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋaːrˌmaːkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: waar‧ma‧ken

Verb

waarmaken

  1. to make good, make happen

Conjugation

Conjugation of waarmaken (weak, separable)
infinitive waarmaken
past singular maakte waar
past participle waargemaakt
infinitive waarmaken
gerund waarmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak waar maakte waar waarmaak waarmaakte
2nd person sing. (jij) maakt waar, maak waar2 maakte waar waarmaakt waarmaakte
2nd person sing. (u) maakt waar maakte waar waarmaakt waarmaakte
2nd person sing. (gij) maakt waar maakte waar waarmaakt waarmaakte
3rd person singular maakt waar maakte waar waarmaakt waarmaakte
plural maken waar maakten waar waarmaken waarmaakten
subjunctive sing.1 make waar maakte waar waarmake waarmaakte
subjunctive plur.1 maken waar maakten waar waarmaken waarmaakten
imperative sing. maak waar
imperative plur.1 maakt waar
participles waarmakend waargemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.