weghelpen

Dutch

Etymology

A compound of weg +‎ helpen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɛxˌɦɛl.pən/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: weg‧hel‧pen

Verb

weghelpen

  1. (transitive) to help get away from
  2. (transitive) to help escape, to help flee

Conjugation

Conjugation of weghelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive weghelpen
past singular hielp weg
past participle weggeholpen
infinitive weghelpen
gerund weghelpen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular help weg hielp weg weghelp weghielp
2nd person sing. (jij) helpt weg, help weg2 hielp weg weghelpt weghielp
2nd person sing. (u) helpt weg hielp weg weghelpt weghielp
2nd person sing. (gij) helpt weg hielpt weg weghelpt weghielpt
3rd person singular helpt weg hielp weg weghelpt weghielp
plural helpen weg hielpen weg weghelpen weghielpen
subjunctive sing.1 helpe weg hielpe weg weghelpe weghielpe
subjunctive plur.1 helpen weg hielpen weg weghelpen weghielpen
imperative sing. help weg
imperative plur.1 helpt weg
participles weghelpend weggeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.