wegklikken

Dutch

Etymology

From weg +‎ klikken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɛxˌklɪ.kə(n)/
  • Hyphenation: weg‧klik‧ken

Verb

wegklikken

  1. (transitive) to close by clicking (with a computer mouse)

Conjugation

Conjugation of wegklikken (weak, separable)
infinitive wegklikken
past singular klikte weg
past participle weggeklikt
infinitive wegklikken
gerund wegklikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klik weg klikte weg wegklik wegklikte
2nd person sing. (jij) klikt weg, klik weg2 klikte weg wegklikt wegklikte
2nd person sing. (u) klikt weg klikte weg wegklikt wegklikte
2nd person sing. (gij) klikt weg klikte weg wegklikt wegklikte
3rd person singular klikt weg klikte weg wegklikt wegklikte
plural klikken weg klikten weg wegklikken wegklikten
subjunctive sing.1 klikke weg klikte weg wegklikke wegklikte
subjunctive plur.1 klikken weg klikten weg wegklikken wegklikten
imperative sing. klik weg
imperative plur.1 klikt weg
participles wegklikkend weggeklikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.