wegrotten

Dutch

Etymology

From weg (“away”) +‎ rotten (“to rot”).

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: weg‧rot‧ten

Verb

wegrotten

  1. to rot away
    Het oude hout is aan het wegrotten in de tuin.
    The old wood is rotting away in the garden.
    Als we het voedsel niet snel consumeren, zal het wegrotten.
    If we don't consume the food soon, it will rot away.
    De pompoen is weggerot na een week buiten te hebben gelegen.
    The pumpkin has rotted away after being outside for a week.

Conjugation

Conjugation of wegrotten (weak, separable)
infinitive wegrotten
past singular rotte weg
past participle weggerot
infinitive wegrotten
gerund wegrotten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rot weg rotte weg wegrot wegrotte
2nd person sing. (jij) rot weg rotte weg wegrot wegrotte
2nd person sing. (u) rot weg rotte weg wegrot wegrotte
2nd person sing. (gij) rot weg rotte weg wegrot wegrotte
3rd person singular rot weg rotte weg wegrot wegrotte
plural rotten weg rotten weg wegrotten wegrotten
subjunctive sing.1 rotte weg rotte weg wegrotte wegrotte
subjunctive plur.1 rotten weg rotten weg wegrotten wegrotten
imperative sing. rot weg
imperative plur.1 rot weg
participles wegrottend weggerot
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.