wegvoeren

Dutch

Etymology

From weg +‎ voeren.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

wegvoeren

  1. to carry away

Conjugation

Conjugation of wegvoeren (weak, separable)
infinitive wegvoeren
past singular voerde weg
past participle weggevoerd
infinitive wegvoeren
gerund wegvoeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular voer weg voerde weg wegvoer wegvoerde
2nd person sing. (jij) voert weg, voer weg2 voerde weg wegvoert wegvoerde
2nd person sing. (u) voert weg voerde weg wegvoert wegvoerde
2nd person sing. (gij) voert weg voerde weg wegvoert wegvoerde
3rd person singular voert weg voerde weg wegvoert wegvoerde
plural voeren weg voerden weg wegvoeren wegvoerden
subjunctive sing.1 voere weg voerde weg wegvoere wegvoerde
subjunctive plur.1 voeren weg voerden weg wegvoeren wegvoerden
imperative sing. voer weg
imperative plur.1 voert weg
participles wegvoerend weggevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.