wegwaaien

Dutch

Etymology

From weg +‎ waaien.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

wegwaaien

  1. to be blown away by the wind

Conjugation

Conjugation of wegwaaien (weak, separable)
infinitive wegwaaien
past singular waaide weg
past participle weggewaaid
infinitive wegwaaien
gerund wegwaaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular waai weg waaide weg wegwaai wegwaaide
2nd person sing. (jij) waait weg, waai weg2 waaide weg wegwaait wegwaaide
2nd person sing. (u) waait weg waaide weg wegwaait wegwaaide
2nd person sing. (gij) waait weg waaide weg wegwaait wegwaaide
3rd person singular waait weg waaide weg wegwaait wegwaaide
plural waaien weg waaiden weg wegwaaien wegwaaiden
subjunctive sing.1 waaie weg waaide weg wegwaaie wegwaaide
subjunctive plur.1 waaien weg waaiden weg wegwaaien wegwaaiden
imperative sing. waai weg
imperative plur.1 waait weg
participles wegwaaiend weggewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Conjugation of wegwaaien (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive wegwaaien
past singular woei weg
past participle weggewaaid
infinitive wegwaaien
gerund wegwaaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular waai weg woei weg wegwaai wegwoei
2nd person sing. (jij) waait weg, waai weg2 woei weg wegwaait wegwoei
2nd person sing. (u) waait weg woei weg wegwaait wegwoei
2nd person sing. (gij) waait weg woeit weg wegwaait wegwoeit
3rd person singular waait weg woei weg wegwaait wegwoei
plural waaien weg woeien weg wegwaaien wegwoeien
subjunctive sing.1 waaie weg woeie weg wegwaaie wegwoeie
subjunctive plur.1 waaien weg woeien weg wegwaaien wegwoeien
imperative sing. waai weg
imperative plur.1 waait weg
participles wegwaaiend weggewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.