wegwerken

Dutch

Etymology

From weg (“away”) +‎ werken (“to work”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

wegwerken

  1. to eliminate, get rid of

Conjugation

Conjugation of wegwerken (weak, separable)
infinitive wegwerken
past singular werkte weg
past participle weggewerkt
infinitive wegwerken
gerund wegwerken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular werk weg werkte weg wegwerk wegwerkte
2nd person sing. (jij) werkt weg, werk weg2 werkte weg wegwerkt wegwerkte
2nd person sing. (u) werkt weg werkte weg wegwerkt wegwerkte
2nd person sing. (gij) werkt weg werkte weg wegwerkt wegwerkte
3rd person singular werkt weg werkte weg wegwerkt wegwerkte
plural werken weg werkten weg wegwerken wegwerkten
subjunctive sing.1 werke weg werkte weg wegwerke wegwerkte
subjunctive plur.1 werken weg werkten weg wegwerken wegwerkten
imperative sing. werk weg
imperative plur.1 werkt weg
participles wegwerkend weggewerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.