wegzetten

Dutch

Etymology

From weg +‎ zetten.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

wegzetten

  1. to put away, set aside

Conjugation

Conjugation of wegzetten (weak, separable)
infinitive wegzetten
past singular zette weg
past participle weggezet
infinitive wegzetten
gerund wegzetten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zet weg zette weg wegzet wegzette
2nd person sing. (jij) zet weg zette weg wegzet wegzette
2nd person sing. (u) zet weg zette weg wegzet wegzette
2nd person sing. (gij) zet weg zette weg wegzet wegzette
3rd person singular zet weg zette weg wegzet wegzette
plural zetten weg zetten weg wegzetten wegzetten
subjunctive sing.1 zette weg zette weg wegzette wegzette
subjunctive plur.1 zetten weg zetten weg wegzetten wegzetten
imperative sing. zet weg
imperative plur.1 zet weg
participles wegzettend weggezet
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.