welvaren

Dutch

Etymology

From wel +‎ varen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɛlˌvaːrə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

welvaren

  1. to prosper, thrive

Conjugation

Conjugation of welvaren (strong class 6, separable)
infinitive welvaren
past singular voer wel
past participle welgevaren
infinitive welvaren
gerund welvaren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vaar wel voer wel welvaar welvoer
2nd person sing. (jij) vaart wel, vaar wel2 voer wel welvaart welvoer
2nd person sing. (u) vaart wel voer wel welvaart welvoer
2nd person sing. (gij) vaart wel voert wel welvaart welvoert
3rd person singular vaart wel voer wel welvaart welvoer
plural varen wel voeren wel welvaren welvoeren
subjunctive sing.1 vare wel voere wel welvare welvoere
subjunctive plur.1 varen wel voeren wel welvaren welvoeren
imperative sing. vaar wel
imperative plur.1 vaart wel
participles welvarend welgevaren
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.