wiatrował

Polish

Etymology

From wiatr +‎ -o- +‎ walić.[1] First attested in 1954.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /vjaˈtrɔ.vaw/
  • Rhymes: -ɔvaw
  • Syllabification: wia‧tro‧wał

Noun

wiatrował m inan

  1. (forestry) windfall (tree uprooted by a strong wind)
    Synonyms: wichrował, wykrot, wywrót

Declension

Declension of wiatrował
singular plural
nominative wiatrował wiatrowały
genitive wiatrowału wiatrowałów
dative wiatrowałowi wiatrowałom
accusative wiatrował wiatrowały
instrumental wiatrowałem wiatrowałami
locative wiatrowale wiatrowałach
vocative wiatrowale wiatrowały

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “wiatrował”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022

Further reading

  • wiatrował in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wiatrował in Polish dictionaries at PWN
  • wiatrował in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.