wigbære
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwiːjˌbæː.re/
Adjective
wīġbǣre
Declension
Declension of wīġbǣre — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wīġbǣre | wīġbǣru, wīġbǣro | wīġbǣre |
| Accusative | wīġbǣrne | wīġbǣre | wīġbǣre |
| Genitive | wīġbǣres | wīġbǣrre | wīġbǣres |
| Dative | wīġbǣrum | wīġbǣrre | wīġbǣrum |
| Instrumental | wīġbǣre | wīġbǣrre | wīġbǣre |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wīġbǣre | wīġbǣra, wīġbǣre | wīġbǣru, wīġbǣro |
| Accusative | wīġbǣre | wīġbǣra, wīġbǣre | wīġbǣru, wīġbǣro |
| Genitive | wīġbǣrra | wīġbǣrra | wīġbǣrra |
| Dative | wīġbǣrum | wīġbǣrum | wīġbǣrum |
| Instrumental | wīġbǣrum | wīġbǣrum | wīġbǣrum |
Declension of wīġbǣre — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wīġbǣra | wīġbǣre | wīġbǣre |
| Accusative | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣre |
| Genitive | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣran |
| Dative | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣran |
| Instrumental | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣran |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣran |
| Accusative | wīġbǣran | wīġbǣran | wīġbǣran |
| Genitive | wīġbǣrra, wīġbǣrena | wīġbǣrra, wīġbǣrena | wīġbǣrra, wīġbǣrena |
| Dative | wīġbǣrum | wīġbǣrum | wīġbǣrum |
| Instrumental | wīġbǣrum | wīġbǣrum | wīġbǣrum |
References
Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “wíg-bǽre”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.