wijze

• Audio:

  (file)

See wijs (“mode, manner”).

wijze f (plural wijzen, diminutive wijsje n)

1. manner, mode, way, method

   Hij legde de wijze van berekening uit aan zijn studenten. ― He explained the method of calculation to his students.

   Op welke wijze kunnen we dit probleem oplossen? ― In what way can we solve this problem?

   Hij doet aan openwaterzwemmen bij wijze van conditietraining. ― He engages in open water swimming as a method of endurance training.

2. melody
3. mood of speech

The noun represents a substantivation of the adjective form; for the latter, see the main entry at wijs (“wise”).

wijze

1. inflection of wijs:
   1. masculine/feminine singular attributive
   2. definite neuter singular attributive
   3. plural attributive

wijze m (plural wijzen, diminutive wijzetje n)

1. sage, wise man

   De oude wijze zat onder de boom en gaf advies aan zijn toehoorders. ― The old sage sat under the tree and gave advice to his audience.

   Volgens de legende kwamen de drie wijzen uit het oosten om het pasgeboren kind te bezoeken. ― According to the legend, the three wise men from the East came to visit the newborn child.

• Afrikaans: wyse
• Negerhollands: wieze

See the etymology of the corresponding lemma form.

wijze

1. (dated or formal) singular present subjunctive of wijzen