wijs

• IPA^(key): /ʋɛi̯s/

• Audio:

  (file)

From Middle Dutch wijs, from Old Dutch wīs, from Proto-Germanic *wīsaz.

wijs (comparative wijzer, superlative meest wijs or wijst)

1. wise

   Een wijs persoon neemt weloverwogen beslissingen. ― A wise person makes well-considered decisions.

   Een wijs besluit kan een positieve invloed hebben op de toekomst. ― A wise decision can have a positive impact on the future.

   Met de jaren werd ze wijzer en meer bedachtzaam. ― With the years, she became wiser and more thoughtful.

2. (East and West Flanders) nice, fun (see usage notes)

   vree wijs ― very nice

• Negerhollands: wies

From Old Dutch *wīsa, from Proto-Germanic *wīsǭ (“manner, way”), from Proto-Indo-European *weyd- (“to see”), related to Etymology 1.

wijs f (plural wijzen, diminutive wijsje n)

1. tune

   Synonym: deun

   Ze neuriede een vrolijk wijsje. ― She hummed a merry tune.

2. mode, method, manner

   Synonyms: manier, methode

   Er zijn verschillende wijzen om dit probleem op te lossen. ― There are different methods to solve this problem.

   Op welke wijs kunnen we dit vraagstuk benaderen? ― In what manner can we approach this issue?

3. (grammar) mood

   Synonym: modus

   De docent legde de verschillende wijzen van de werkwoorden uit. ― The teacher explained the various moods of the verbs.

   In het Nederlands zijn er drie wijzen: de aantonende wijs, de gebiedende wijs en de aanvoegende wijs. ― In Dutch, there are three moods: the indicative mood, the imperative mood, and the subjunctive mood.

• wys (obsolete)
• wijze

• Afrikaans: wys

See the etymology of the corresponding lemma form.

wijs

1. inflection of wijzen:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative