wikariusz

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin vicārius. By surface analysis, wikary +‎ -ariusz. Doublet of wikary.

Pronunciation

  • IPA(key): /viˈka.rjuʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arjuʂ
  • Syllabification: wi‧ka‧riusz

Noun

wikariusz m pers

  1. (Roman Catholicism) curate, vicar (assistant rector)
    Synonym: wikary
  2. (law) vicar (substitute)

Declension

Declension of wikariusz
singular plural
nominative wikariusz wikariusze
genitive wikariusza wikariuszy
dative wikariuszowi wikariuszom
accusative wikariusza wikariuszy
instrumental wikariuszem wikariuszami
locative wikariuszu wikariuszach
vocative wikariuszu wikariusze

Further reading

  • wikariusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wikariusz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.