wmawiacz
Polish
Etymology
Etymology tree
Polish wmawiać
Polish wmawiacz
From wmawiać + -acz. First attested in 1880.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvma.vjat͡ʂ/
- Rhymes: -avjat͡ʂ
- Syllabification: wma‧wiacz
Noun
wmawiacz m pers
- (obsolete) gaslighter
Declension
Declension of wmawiacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wmawiacz | wmawiacze |
| genitive | wmawiacza | wmawiaczy |
| dative | wmawiaczowi | wmawiaczom |
| accusative | wmawiacza | wmawiaczy |
| instrumental | wmawiaczem | wmawiaczami |
| locative | wmawiaczu | wmawiaczach |
| vocative | wmawiaczu | wmawiacze |
Related terms
noun
References
Further reading
- wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego