wmawiacz

Polish

Etymology

    From wmawiać +‎ -acz. First attested in 1880.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈvma.vjat͡ʂ/
    • Rhymes: -avjat͡ʂ
    • Syllabification: wma‧wiacz

    Noun

    wmawiacz m pers

    1. (obsolete) gaslighter

    Declension

    noun
    verbs

    References

    1. ^ Gazeta Rolnicza[1] (in Polish), volume 20, number 32, 25 July 1880, page 376

    Further reading

    • wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego