wróżbiarz

Polish

Etymology

From wróżba + arz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvruʐ.bjaʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uʐbjaʂ
  • Syllabification: wróż‧biarz

Noun

wróżbiarz m pers (female equivalent wróżbiarka)

  1. foreteller (one who foretells the future)
    Synonyms: wróż, wróżbita, wróżek, czasownik

Declension

Declension of wróżbiarz
singular plural
nominative wróżbiarz wróżbiarze
genitive wróżbiarza wróżbiarzy / wróżbiarzów
dative wróżbiarzowi wróżbiarzom
accusative wróżbiarza wróżbiarzy / wróżbiarzów
instrumental wróżbiarzem wróżbiarzami
locative wróżbiarzu wróżbiarzach
vocative wróżbiarzu wróżbiarze

Further reading

  • wróżbiarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wróżbiarz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.