wrąbywać

• (less common or uncommon) wrębywać

From wrąbać +‎ -ywać.

• IPA^(key): /vrɔmˈbɘ.vat͡ɕ/
• Rhymes: -ɘvat͡ɕ
• Syllabification: wrą‧by‧wać

wrąbywać impf (perfective wrąbać)

1. (intransitive or reflexive with się, colloquial) to smash (to hit or collide with, making a loud sound or causing damage) [with w (+ accusative) ‘into what’]
2. (transitive, colloquial) to inhale (to eat quickly and voraciously)

   Synonyms: pochłaniać, pożerać, wchłaniać

3. (transitive, colloquial) to entangle (to involve someone in something unnecessarily, often to their detriment) [with w (+ accusative) ‘into what’]

   Synonyms: wikłać, wplątywać, wrabiać

   Antonym: motać

4. (reflexive with się) to chop one's way into (to cut down trees in an area of ​​the forest in order to clear new areas for activities) [with w (+ accusative) ‘into what’]
5. (reflexive with się) to cut one's way into (to make a hole by hitting strongly with a sharp instrument) [with w (+ accusative) ‘into what’]
6. (reflexive with się, colloquial) to entangle oneself (to involve oneself in something accidentally, often to one's detriment) [with w (+ accusative) ‘into what’]

   Synonyms: ładować się, motać się, pakować się, plątać się, uplątywać się, wikłać się, wkopywać się, władowywać się, wpakowywać się, wpieprzać się, wplątywać się, wrabiać się, zaplątywać się

   Antonym: wyplątywać się

• wrąbywać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrąbywać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrąbywać in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wrąbywać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wrąbywać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 720
• wrąbywać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego