wspowiedź

Deverbal from *wspowiedzieć, from ws- + powiedzieć. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /fspɔvʲɛ(ː)t͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /fspɔvʲɛt͡ɕʲ/, /fspɔvʲet͡ɕʲ/

wspowiedź f

1. (attested in Lesser Poland) praise; spreading good word about someone; making famous

   Synonym: spowiedź

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 41, 5:

     *Poydo... asz do domu boszego. W glose wesela y wzpowedzi zwøk cochaiøcego se (in voce exsultationis et confessionis sonus epulantis)

     [Pojdę... aż do domu bożego w głosie wiesiela i wspowiedzi źwięk kochającego sie (in voce exsultationis et confessionis sonus epulantis)]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wspowiedź”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN