wybaczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ baczyć. Compare Kashubian wëbaczëc and Slovincian wëbaczic.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈba.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ba‧czyć

Verb

wybaczyć pf (imperfective wybaczać)

  1. (transitive) to forgive

Conjugation

Conjugation of wybaczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybaczyć
future tense 1st wybaczę wybaczymy
2nd wybaczysz wybaczycie
3rd wybaczy wybaczą
impersonal wybaczy się
past tense 1st wybaczyłem,
-(e)m wybaczył 		wybaczyłam,
-(e)m wybaczyła 		wybaczyłom,
-(e)m wybaczyło 		wybaczyliśmy,
-(e)śmy wybaczyli 		wybaczyłyśmy,
-(e)śmy wybaczyły
2nd wybaczyłeś,
-(e)ś wybaczył 		wybaczyłaś,
-(e)ś wybaczyła 		wybaczyłoś,
-(e)ś wybaczyło 		wybaczyliście,
-(e)ście wybaczyli 		wybaczyłyście,
-(e)ście wybaczyły
3rd wybaczył wybaczyła wybaczyło wybaczyli wybaczyły
impersonal wybaczono
conditional 1st wybaczyłbym,
bym wybaczył 		wybaczyłabym,
bym wybaczyła 		wybaczyłobym,
bym wybaczyło 		wybaczylibyśmy,
byśmy wybaczyli 		wybaczyłybyśmy,
byśmy wybaczyły
2nd wybaczyłbyś,
byś wybaczył 		wybaczyłabyś,
byś wybaczyła 		wybaczyłobyś,
byś wybaczyło 		wybaczylibyście,
byście wybaczyli 		wybaczyłybyście,
byście wybaczyły
3rd wybaczyłby,
by wybaczył 		wybaczyłaby,
by wybaczyła 		wybaczyłoby,
by wybaczyło 		wybaczyliby,
by wybaczyli 		wybaczyłyby,
by wybaczyły
impersonal wybaczono by
imperative 1st niech wybaczę wybaczmy
2nd wybacz wybaczcie
3rd niech wybaczy niech wybaczą
anterior adverbial participle wybaczywszy
verbal noun wybaczenie

Further reading

  • wybaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.