wybiegły

Polish

Etymology

From wybiec +‎ -ły.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /vɘˈbjɛ.ɡwɘ/
  • Rhymes: -ɛɡwɘ
  • Syllabification: wy‧bie‧gły

Adjective

wybiegły

  1. (Far Masovian) sly; prudent; cunning
  2. (Kielce) synonym of rosły
verbs

Verb

wybiegły

  1. third-person plural nonvirile past of wybiec

Further reading

  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “wybiegły”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 124
  • Władysław Siarkowski (1878) “wybiegły”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 255