wyczytywać

From wy- +‎ czytywać.^[1] First attested in 1665–1683.^[2]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘvat͡ɕ
• Syllabification: wy‧czy‧ty‧wać

wyczytywać impf (perfective wyczytać)

1. (transitive) to glean (to find out or discover by reading) [with accusative ‘what’; or with o (+ locative) ‘about what’]
2. (transitive) to figure (to make a guess based on signs or indications) [with z (+ genitive) ‘from what’; or with w (+ locative) ‘in what’]
3. (transitive) to read off, to read out (to read aloud one or more items from a list) [with z (+ genitive) ‘from what’]
4. (transitive, somewhat colloquial) to read over, to read through (to read all of)
5. (transitive, obsolete) to glean (to decipher damaged or otherwise hard to read text)
6. (transitive, obsolete) to read up (to damage or use up by reading)
7. (transitive, obsolete) to read (to obtain information from a machine)
8. (transitive, obsolete) to read out (to happen upon by reading)
9. (reflexive with się) to read off, to read out (to read one's name and/or surname etc. from a list)
10. (reflexive with się) to read out (to appear on a computer screen)

• wyczytywać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyczytywać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyczytywać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wyczytywać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wyczytywać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wyczytywać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 833
• wyczytywać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego