wygłupić

Polish

Etymology

From wy- +‎ głupi +‎ -ić.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈɡwu.pit͡ɕ/
  • Audio; “wygłupić się”:(file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧głu‧pić

Verb

wygłupić pf (imperfective wygłupiać)

  1. (reflexive with się) to fool around, to act the goat

Conjugation

Conjugation of wygłupić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygłupić
future tense 1st wygłupię wygłupimy
2nd wygłupisz wygłupicie
3rd wygłupi wygłupią
impersonal wygłupi się
past tense 1st wygłupiłem,
-(e)m wygłupił 		wygłupiłam,
-(e)m wygłupiła 		wygłupiłom,
-(e)m wygłupiło 		wygłupiliśmy,
-(e)śmy wygłupili 		wygłupiłyśmy,
-(e)śmy wygłupiły
2nd wygłupiłeś,
-(e)ś wygłupił 		wygłupiłaś,
-(e)ś wygłupiła 		wygłupiłoś,
-(e)ś wygłupiło 		wygłupiliście,
-(e)ście wygłupili 		wygłupiłyście,
-(e)ście wygłupiły
3rd wygłupił wygłupiła wygłupiło wygłupili wygłupiły
impersonal wygłupiono
conditional 1st wygłupiłbym,
bym wygłupił 		wygłupiłabym,
bym wygłupiła 		wygłupiłobym,
bym wygłupiło 		wygłupilibyśmy,
byśmy wygłupili 		wygłupiłybyśmy,
byśmy wygłupiły
2nd wygłupiłbyś,
byś wygłupił 		wygłupiłabyś,
byś wygłupiła 		wygłupiłobyś,
byś wygłupiło 		wygłupilibyście,
byście wygłupili 		wygłupiłybyście,
byście wygłupiły
3rd wygłupiłby,
by wygłupił 		wygłupiłaby,
by wygłupiła 		wygłupiłoby,
by wygłupiło 		wygłupiliby,
by wygłupili 		wygłupiłyby,
by wygłupiły
impersonal wygłupiono by
imperative 1st niech wygłupię wygłupmy
2nd wygłup wygłupcie
3rd niech wygłupi niech wygłupią
anterior adverbial participle wygłupiwszy
verbal noun wygłupienie

Further reading

  • wygłupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygłupić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.