xita

• IPA^(key): /ˈʃɪ.ta/

From Arabic شِتَاء (šitāʔ, “winter, rainy season, rain”).

xita f

1. rain
   • c. 2015, Il-Bibbja : il-Kotba Mqaddsa, 5th edition, Valletta: Ghaqda Biblika Maltija, →OCLC, Il-Ktieb tal-Ġenesi 7:12:

     U baqgħet nieżla x-xita fuq l-art għal erbgħin jum u erbgħin lejl.

     New International Version translation: And rain fell on the earth forty days and forty nights.

   • 1975, Anton Buttigieg, “Il-Ħajja u l-Għarajjes”, in L-Għanja tas-Sittin:

     Il-Ħajja ma’ l-għarajjes
     daret kollha daħkana;
     għalihom ferħ biss kellha
     u daqq u żfin u għana,
     xita ta’ ross, xewqiet
     f’għomor mimli għaxqiet;

     (please add an English translation of this quotation)

   • 1970, Anton Buttigieg, “Il-Pika”, in Fl-Arena:

     Il-għażla tar-rebbieħ
     kienet tqila bis-sħiħ,
     u Marzu Marzellu
     fetaħ ir-rixtellu,
     u tax-xita fir-raxx
     parpar baxx baxx.

     (please add an English translation of this quotation)

xita (imperfect jixti, past participle mixti)

1. to rain

xita

1. inflection of xitar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative