yargıç
Turkish
Etymology
yar- (“to split”) + -gıç.
Pronunciation
Audio: (file)
Noun
yargıç (definite accusative yargıcı, plural yargıçlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | yargıç | yargıçlar |
| definite accusative | yargıcı | yargıçları |
| dative | yargıca | yargıçlara |
| locative | yargıçta | yargıçlarda |
| ablative | yargıçtan | yargıçlardan |
| genitive | yargıcın | yargıçların |